Infrastructuur

Binaire segregatie

Op dit moment bestaan er nog heel wat gender gesegregeerde ruimtes waar er sprake is van een binaire man/vrouw opsplitsing. Denk maar aan publieke toiletten, wachtzalen, kamers, omkleed- en doucheruimtes,... niet iedereen voelt zich altijd fijn bij die opsplitsing want het werkt uitsluitend voor trans personen die zich noch in het man hokje noch in het vrouw hokje thuis voelen, en levert ook moeilijke situaties op voor cisgender personen. Denk maar aan een vader die zijn baby wil verschonen en geen luiertafel vindt in de mannentoiletten. 

Er is dus heel wat te zeggen voor het uitdenken van (gender)inclusievere infrastructuur. Het opzet is dat iedereen toegang heeft tot alle ruimtes en er zich welkom voelt. Je kan vaak al een wereld van verschil maken via kleine aanpassingen. Echter, meestal vraagt het wel wat denk- en beleidswerk om een aantal structurele aanpassingen te doen. 

Maak in eerste instantie al duidelijk zichtbaar dat trans personen het recht hebben om de ruimtes te gebruiken overeenkomstig met hun genderidentiteit. De wetgever gaat uit van een zelfidentificatie-recht (bij het officieel wijzigen van voornaam- en geslachtsregistratie). Iemand verplicht laten wachten op een juridische voornaams- en geslachtswijziging of enkel uitgaan van iemands genderexpressie is dus geen te adviseren piste. Dat is ook zo voor het verplicht opgestart zijn met een medisch traject. Weet dat niet elke trans persoon medische stappen wil of kan zetten.

Kamerindeling

Probeer bij de kamerindeling in een internaat of andere residentiële voorziening, tijdens bos- of zeeklassen, in een ziekenhuis, in een gevangenis,… na te denken over het nut van gegenderde afdelingen en kamers. Misschien is er op vlak van infrastructuur alsook op vlak van voorkeuren geuit door de verblijvers geen enkel probleem om enkel(e) gemengde afdelingen en kamers te voorzien. Soms ligt het wat gevoeliger of moeilijker. 

Houd in ieder geval zoveel mogelijk rekening met de genderidentiteit van de persoon in kwestie en diens individuele voorkeuren. Misschien is een eenpersoonskamer of een overplaatsing op aanvraag wel mogelijk? Denk bijvoorbeeld aan een trans man aan het begin van zijn transitie die op de vrouwenafdeling van de gevangenis verblijft en niet in de mogelijkheid is om zijn voornaam en/of geslachtsregistratie officieel te laten wijzigen noch veel te experimenteren met een meer mannelijke expressie. Misschien voelt hij zich nog tijdelijk comfortabel op de vrouwenafdeling, maar wellicht voelt hij zich binnenkort beter op de mannenafdeling. 

Ga zeker ook in gesprek met de andere verblijvers en andere betrokkenen zoals ouders en (extern) personeel en tracht tot een compromis te komen waar iedereen zich veilig en prettig bij voelt. In sommige contexten is het nog erg moeilijk om rekening te houden met iedereens wensen. Denk bijvoorbeeld aan de intrede van een trans vrouw in een nachtopvang of vluchthuis voor vrouwen die het slachtoffer zijn van huiselijk en/of seksueel geweld. Mogelijks voelen de andere verblijvers zich niet prettig of veilig en is onderlinge dialoog en opbouw van vertrouwen noodzakelijk. Of denk bijvoorbeeld aan een meisje die omwille van religieuze of culturele redenen niet de kamer wil of mag delen met jongens. Doe een poging om hen te sensibiliseren rond (gender)inclusie en het transgenderthema, maar blijf rekening houden met ieders integriteit. 

Douche- en omkleed ruimtes

Probeer in de mate van het mogelijke aparte omkleedhokjes en/of douchehokjes te voorzien, bij voorkeur in een gemeenschappelijke ruimte geïntegreerd, zodat iedereen zich comfortabel kan omkleden en wassen. De meeste mensen, trans- én cis gender, vinden het fijn om wat privacy te hebben tijdens het douchen of omkleden. Ben je bang dat dit de samenhorigheid of groepsgeest zal aantasten (bijvoorbeeld samen douchen na een voetbalmatch)? Voorzie een extra gemeenschappelijke ruimte waar mensen na het omkleden of douchen samen kunnen komen.

Is het omwille van financiële of ruimte-technische redenen niet mogelijk om aparte ruimtes te voorzien, vraag dan wat prettig zou aanvoelen voor gebruikers. Misschien kan er thuis of wat vroeger gedoucht worden? Of kan er een aparte omkleedruimte voorzien worden? Of heeft de persoon in kwestie een duidelijke voorkeur voor de mannen of vrouwen ruimte? Ga nooit uit van veronderstellingen, maar ga in dialoog met de persoon in kwestie en andere betrokkenen. Dit is altijd maatwerk en onthoud dat iedereen andere voorkeuren kan hebben. De ene trans man wil niets liever dan bij de mannen douchen, de ander voelt zich misschien tijdelijk nog even comfortabeler bij de vrouwen.  

Sanitair

Wat zegt de wet? 

In België bestaat voor publieke ruimtes geen regelgeving die verplicht tot het hebben van gescheiden mannen- en vrouwentoiletten. Wat het sanitair betreft zijn werkgevers in België enkel verplicht om aparte toiletten te voorzien voor het personeel. Voor klanten of bezoekers kan je dus perfect gemeenschappelijke toiletten hebben.  

De codex welzijn op het werk, boek III stelt: "Er wordt voorzien in aparte kleedkamers, douches en toiletten voor mannen en vrouwen" (art. III 1-45) en "De toiletten zijn volledig gescheiden voor mannen en vrouwen" (art. III 1-56).  

De werkgever moet tenminste 1 toilet per 15 mannelijke en vrouwelijke werknemers die gelijktijdig worden tewerkgesteld voorzien. Horeca Vlaanderen verplicht gesegregeerde personeelstoiletten maar laat de vrijheid bij bezoekerstoiletten. "De controledienst van het FAVV bevestigt dat er inderdaad bij wet geen verplicht minimumaantal toiletten bepaald is, noch een verplichte scheiding voor mannen- en vrouwentoiletten. De controlediensten interpreteren daarop op basis van de redelijkheid en het gezond verstand geval per geval of er een voldoende aantal toiletten aanwezig is."

De opdeling stamt uit het verleden waar vrouwen ongewenst waren op de werkvloer en hun kuisheid diende beschermd te worden. Gender gesegregeerde toiletten stammen af van het seksistisch puriteins tijdperk van de 19e eeuw. Voor de industriële revolutie hadden enkel mannen toegang tot publieke sferen en bleven vrouwen thuis om voor de kinderen te zorgen. De intrede van vrouwen op de werkvloer ging samen met het ontstaan van gescheiden toiletten. De sterk gesegregeerde samenleving op basis van gender, ras, klasse en religie werd geleidelijk aan afgebouwd, maar de ideologie van de gescheiden gendersferen bleef in de praktijk overeind.  

Hoe maak je nu het sanitair genderinclusief?  

Eén van de makkelijkste oplossingen op korte termijn is een ‘X’ toevoegen bij het wc-logo. Echter zijn er betere oplossingen op lange termijn.  

Een betere optie is om één grote, genderinclusieve toiletruimte te maken. In deze ruimte vind je:

• gesloten toilethokjes mét vuilbakje
• afgeschermde urinoirs
• een luiertafel
• een toilet voor personen met een handicap
• wasbekkens 

Geef ook bij de inkom via logo's aan welke voorzieningen er zich achter de deur bevinden, en maak kenbaar dat de toiletten voor iedereen toegankelijk zijn. Hiervoor kan je simpelweg het universele logo ‘WC’ gebruiken in de plaats van man/vrouw bordjes.

Indien het niet of niet onmiddellijk mogelijk is om het sanitair genderinclusief te maken, dan kan je een apart genderinclusief toilet voorzien. Houd er wel rekening mee dat dit stigmatiserend kan werken. Soms wordt een trans persoon verzocht om gebruik te maken van het toilet voor mensen met een handicap. Houd er rekening mee dat de meeste trans personen dit geen fijne oplossing vinden.  

Hoe omgaan met weerstand?

Hygiëne en veiligheid

De denkpiste dat vrouwen hun toilet moeten delen met ‘onhygiënische mannen’ die alles onder plassen of de gedachte een ziekenhuiskamer te moeten delen met een ‘glurende man’, zorgt bij velen voor paniek en een onveilig gevoel. Dat vrouwen properder zijn dan mannen is natuurlijk een vooroordeel en de mate waarin je respect hebt voor het kuiswerk van de kuisploeg is een kwestie van opvoeding. Natuurlijk mogen we het onveiligheidsgevoel van vrouwen niet minimaliseren, want seksueel geweld tegen vrouwen komt nog te vaak voor. We moeten echter wel kijken of die angsten wel gestaafd zijn. Mogelijks is genderinclusief sanitair net veiliger voor vrouwen, en zeker ook voor LGBTI+ personen. De controle die optreedt als mannen deze ruimtes betreden, werkt mogelijks beschermend. Mannen controleren elkaar als het ware. Bovendien laat iemand met slechte intenties zich heus niet tegenhouden door een vrouwensymbool aan de deur. 

Er is onderzoek dat aangeeft dat geweld gepleegd wordt op vrouwentoiletten, maar vaak ook net buiten de toiletvoorziening. Daarnaast is er veel onderzoek over geweld op gescheiden toiletten op LGBTI personen. Er is nog geen onderzoek dat vergelijkt, noch dat geweld in gemengde voorzieningen onderzocht. Wél is er onderzoek dat aangeeft dat genderinclusief sanitair een boodschap van inclusiviteit uitstraalt waar ook ander groepen mee gebaat zijn.  

Tegenstanders of critici van genderinclusief sanitair beroepen zich op de eerbaarheid van vrouwen en vrezen dat trans vrouwen en mannen cis vrouwen zouden lastig vallen. Onderzoek 1  toonde echter aan dat de meeste cis vrouwen positief staan ten aanzien van genderinclusieve toiletten. Het merendeel van de respondenten voelde zich ook niet bedreigd of onveilig bij de gedachte het sanitair te delen met trans vrouwen. Verrassend genoeg zijn het veeleer cisgender mannen die moeite hebben met genderinclusief sanitair, wat vermoedelijk toe te schrijven valt aan het feit dat ze cis vrouwen willen beschermen en vanuit een patriarchaal denken handelen. De wc-segregatie gaat ook uit van een heteronormatief gedachtengoed waarbij enkel mannen vrouwen kunnen lastigvallen. Het potentieel voorkomen van seksuele intimidatie van mannen door mannen of vrouwen door vrouwen wordt volledig genegeerd.  

Uit een onderzoek van Steunpunt Gelijkekansenbeleid2 blijkt dat trans personen vaker slachtoffer zijn van seksueel en verbaal geweld op het toilet. 78.9% van hen maakte minstens één keer in hun leven een vorm van verbaal of psychisch geweld mee in België omwille van hun transgender identiteit of achtergrond. 2,7% van deze gevallen gebeurden in een openbaar toilet. 31,7% van hen maakte seksueel geweld mee, waarvan 5,7% in openbare toiletten. Door het risico op geweld of vreemde blikken beperken heel wat trans personen hun wc-bezoeken, waardoor ze mogelijks fysieke problemen ondervinden zoals dehydratatie en nierinfecties3 .  

Absurde heerschappij van een minderheidsgroep

Een ander tegenargument gaat over de zogezegde absurde heerschappij van een absolute minderheid. Nochtans kunnen genderinclusieve toiletten op lange termijn voordelen bieden voor ons allemaal. Een startend bedrijf moet bijvoorbeeld minder middelen voorzien voor sanitaire infrastructuur. Verder dragen genderinclusieve toiletten bij tot het verminderen van wachtrijen. Lees er hierExterne link meer over. 

Vrouwen gebruiken gemiddeld gezien vaker het toilet, blijven er vaak langer hangen en de toilettijd duurt anderhalf tot twee keer zo lang dan die van mannen. Niet alleen omdat vrouwen al zittend moeten plassen, maar ook omdat veel ‘vrouwenkledij’ moeilijker uit te doen is, denk maar aan panty’s of een jurk. Bovendien hebben ze meer tijd nodig om zich te verschonen tijdens de menstruatieperiode. En hoewel vrouwen het toilet vaker gebruiken en er langer over doen, zijn er evenveel toiletten voorzien voor beide genders. Verder kunnen alle ouders hun kinderen én begeleiders hun hulpbehoevenden verschonen of verzorgen, ongeacht hun gender. Genoeg argumenten om negatieve reacties ten aanzien van genderinclusief sanitair te weerleggen dus4 .

Integriteit en anti-discriminatie/pestbeleid

Gemengde douches en (kleed)kamers liggen terecht wat gevoeliger. Op een tweepersoonskamer heb je niet die controle van anderen en in een gemengde slaapzaal of douche kan er volgens wantrouwige ouders, begeleiders, sporters of reizigers veel gebeuren. Komt daar bij dat menig gelovig persoon de kamer of douche niet zal willen delen vanuit religieuze of culturele overwegingen. Iemands veiligheid en integriteit moet natuurlijk altijd primeren op het streven naar genderinclusie. Sommige contexten en doelgroepen vereisen maatwerk en dialoog. Je dient rekening te houden met alle partijen, maar je moet ook durven communiceren over het anti-pest en anti-discriminatiebeleid. Het zou bijvoorbeeld jammer zijn mocht een trans vrouw op een mannenafdeling terecht komen in een psychiatrische voorziening omdat 1 cis vrouw zich onveilig of ongemakkelijk voelt bij haar aanwezigheid, maar dit zonder aanwijsbare reden.