Ouders

Je kiest zelf hoe je je ouders wil inlichten: je kan dit zelf doen, of je kan hulp inroepen van een hulpverlener  of steunfiguur. Je kan er bovendien voor kiezen om de ouders samen of apart, op hetzelfde of verschillende momenten te informeren. De ene ouder kan eventueel in bijzijn van een andere ouder op de hoogte gebracht worden. Je kan ook kiezen om je ouders voor of na eventuele brussen in te lichten.

De situatie is afhankelijk van de leeftijd van de transgender persoon. Als jongere die nog thuis woont en afhankelijk is van de ouders, kan je hierbij extra stress ervaren: zonder hulp van de ouders kan de je geen officiële of medische stappen zetten. Daarnaast zijn kan je soms erg loyaal naar je ouders zijn en wil je hen niet kwetsen, waardoor je misschien liever zwijgt. Het informeren van ouders kan dus heel wat spanning met zich meebrengen. Toch kan het positief zijn om direct, open en eerlijk over de gendervariante gevoelens of genderidentiteit te praten. Zolang er geen kaderend gesprek plaats vindt, is het voor ouders soms moeilijk om hun kind te (proberen) begrijpen en steunen.

Het informeren van je ouders wordt soms makkelijker door letterlijk te beschrijven wat je voelt. Zo kan de uitspraak “Ik wil graag iets vertellen maar ik ben bang voor de reacties” meer geduld opleveren om naar woorden te kunnen zoeken. Het is ook belangrijk om uit te leggen waarom je over de gendervariante gevoelens of genderidentiteit vertelt. Ouders kunnen zich afvragen waarom ze niet merkten dat jij hier mee zat. Mogelijk voelen ze zich verantwoordelijk voor je en reageren daarom mogelijks wat verrast. Ze kunnen dit soms niet aankomen en kunnen zich schuldig voelen dat hun kind dit langere tijd alleen heeft gedragen. Ook kunnen ouders bezorgd zijn om alles wat dit traject teweeg kan brengen.

Als je (nog) niet klaar bent om het je ouders te vertellen, kan je ook eerst even polsen hoe ze over het thema denken zonder het over jezelf te hebben. Je kan bijvoorbeeld vertellen over iemand die je kent die trans is, en zien hoe ze reageren. Wees je er wel van bewust dat hun reactie hierop anders kan zijn dan wanneer ze reageren als je over je eigen genderidentiteit vertelt: ouders kunnen positiever of negatiever reageren wanneer het over hun eigen kinderen gaat. Maar in ieder geval kan je zo het gesprek alvast op gang brengen.

Het is ook ok om aan iemand anders te vragen om het aan je ouders te vertellen, of het samen met jou aan je ouders te vertellen. Als je bijvoorbeeld een goede band hebt met brussen of andere leden van de familie, kan je ervoor kiezen hen eerst in te lichten en dan op hun steun te rekenen. Bespreek dan met hen zeker wat ze wel of niet mogen vertellen.

Wat bij een negatieve reactie?

Als je ouders negatief reageren, geef hen in eerste instantie tijd. Een reactie staat niet altijd vast, en soms kan een reactie negatief overkomen, maar hebben je ouders misschien meer informatie of wat tijd nodig om te wennen. In dat geval kan je hen doorsturen naar deze website, of hen doorverwijzen naar de ouderbrochure Van rups tot vlinder , of de vereniging Berdache  voor ouders van gendervariante personen. Je kan hen ook laten weten dat ook zij gratis en anoniem terecht kunnen bij Transgender Infopunt.

Wanneer ouders jouw coming-out negeren of er niets meer van zeggen, kan je dit gesprek toch regelmatig weer aan te kaarten – indien je je hier zelf comfortabel genoeg bij voelt. Niet dat er telkens opnieuw serieuze communicatie nodig is, maar laten blijken dat je er nog steeds mee zit, geeft het signaal dat de gendervariante gevoelens aanwezig blijven. Je kan ook af en toe eens een foldertje laten liggen. 

Indien je er thuis niet uit komt en reacties negatief blijven, kan je hulp vragen van een hulpverlener. Zij kunnen naar je luisteren en bedenken met jou hoe je de problemen kan aanpakken. Hiervoor kan je terecht bij een psycholoog van op de zorgkaart, een Jongeren Advies Centrum (JAC)  of een Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW) . Ook de regenbooghuizen  en Lumi  (de opvang- en infolijn voor iedereen met vragen over seksuele aantrekking en gender) kunnen een luisterend oor bieden. Je kan ook gratis en anoniem terecht bij Transgender Infopunt. Ook vrienden of familie zijn welkom op een gesprek. Verder voorzien De jongerenlijn Awel , Teleonthaal (106)  en de Zelfmoordlijn (1813 ) algemene steun. 

Brussen

Brussen (genderinclusieve verzamelterm voor broers en zussen) vertellen over de eigen gendervariante gevoelens of genderidentiteit verloopt voor velen vlotter en meer natuurlijk dan ouders informeren. Soms is het praten met brussen vaak ook makkelijker, en kunnen zij je helpen bij het vertellen aan je ouders.

Toch kan het ook spannend zijn om een coming out bij je brussen te doen. Ook hier zal je weer kunnen kiezen wie wanneer ingelicht wordt, je hoeft niet iedereen op hetzelfde moment in te lichten. Er zijn verschillende factoren die bepalen hoe brussen op je coming out reageren. Over het algemeen zal je nog steeds een hechte band houden wanneer je reeds een hechte band met hen had. Mogelijk hadden je brussen ook reeds een vermoeden, aangezien zij je vaak goed kennen. Zij kunnen er ook voor je zijn als het wat moeilijker zou verlopen met je ouders. Als je geen hechte band of een slechte band hebt met je bussen hebt, kan de coming out uiteraard moeilijker verlopen, al hoeft dat niet.

Tips

  • Lees ook de algemene tips om over je genderidentiteit te vertellen
  • Vertel het eerst tegen personen waar je een goede band mee hebt, zodat zij je ook kunnen steunen
  • Praat vanuit je kwetsbaarheid, liefde en angsten
  • Zorg voor een back-up plan, zeker wanneer je nog afhankelijk bent van je ouders
  • Informeer ouders nooit tijdens een ruzie
  • Ventileer bij je steunfiguur

Meer info

Laatst nagekeken op: .