Zorgverleners uit de UK kunnen alsnog beslissen over opstart puberteitsremmers zonder toestemming rechtbank

Onlangs besliste het Londense hooggerechtshof (Bell v. Tavistock) dat gendervariante kinderen/trans jongeren en hun ouders niet in staat zijn om in te stemmen met de opstart van puberteitsremmers zonder verplichte toestemming van een rechter. Het resultaat van deze vonnis was dat alle -16 jarige aanvragers van genderbevestigende medische interventies (puberteitsremmers) in de UK eerst toestemming moesten vragen aan een rechtbank. Hiermee volgde het Londense hooggerechtshof het discours dat gendervariante kinderen of trans jongeren onvoldoende kunnen inschatten wat de effecten zijn van puberteitsremmers op hun lichaam en verdere toekomst. Daarnaast lijkt het erop dat ze met deze maatregel eveneens het deskundige oordeel van zorg- en hulpverleners binnen de transgenderzorg in vraag stellen.

Heel wat organisaties die opkomen voor transgenderrechten en -zorg lieten van zich horen en bundelden de krachten in een statementExterne link tegen deze beslissing. Verschillende onderzoeken hebben namelijk aangetoond dat de opstart met puberteitsremmers voor veel jongeren resulteert in een sterke toename van hun emotioneel welzijn en lichaamstevredenheid. Het hele aanvraag- en goedkeuringsproces bij de rechtbank zou naar grote waarschijnlijkheid een enorme vertraging betekenen, waardoor men vaak te laat zou zijn om nog te starten met puberteitsremmers. Verder zouden trans jongeren in grote onzekerheid moeten leven daar ze er nooit van konden uitgaan dat hun aanvraag zou goedgekeurd worden door een rechter (die niets of weinig afweet van het transgenderthema). Ook trans personen en trans activisten zelf tekenden beroep tegen deze maatregel.

Het Hof van Beroep heeft nu geoordeeld dat Tavistock Trust, het enige kinderen en jongerengenderteam in de UK, zelf kan en mag oordelen over de opstart van puberteitsremmers bij -16 jarigen. Deze beslissing herroept dus de eerdere beslissing, wat voor veel trans jongeren en hun zorgverleners uit de UK een mooie erkenning van en herstel in hun autonomie tot beslissingsrecht betekent. (Trans)zorg moet beoordeeld worden binnen de (trans)zorg, en niet in de rechtbank.